gdzie mój talent???

Wiecie co się stało? Weronika zabrała mi… hmmm…w skrócie nazwijmy to talentem ;)

Chciałam koleżance sprezentować obrazek. Najpierw długo zastanawiam się co narysować, myślałam o jakichś kwiatkach albo zwierzątkach i w końcu zdecydowałam się na sarenkę na leśnej polance. Próbowałam parę razy,ale ciągle wychodziła mi jakaś koślawa. Uznałam, że sarenka to głupi pomysł ;) i wymyśliłam królika. Królik też wychodził mi jakiś nieproporcjonalny i wtedy przypomniało mi się, że Weronika dwa dni wcześniej narysowała prześliczne papugi. Nie byłam świadkiem jak je tworzyła i po obejrzeniu ich byłam przekonana, że narysował je ktoś inny, a nie ośmioletnie dziecko. Wtedy uznałam, że zabrała mi mój talent ;) Mówię do niej:

- Weronika zabrałaś mi moje umiejętności rysowania, mój talent.Oddaj mi go.
- Nie oddam – powiedziała Weronika śmiejąc się.
- Oddaj,  jest mi potrzebny.
- Niee.
- No oddaj, muszę narysować obrazek dla koleżanki.
- Nie.
-Werka oddaj mi proszę ;)

- No dobra, schowam Ci tu do pudelka, tylko uważaj, żeby Ci nie uciekł.

Usiadłam do rysowania i szło mi już trochę lepiej, ale jeszcze nie zupełnie.

Mówię do Werki:

- Eee chyba nie oddałaś mi całego.

- Oddałam, tylko on zacznie działać dopiero po godzinie.

Chyba miała rację, bo po jakimś czasie udało mi się dokończyć rysunek. Z tym, że nie sarenkę, nie królika, tylko kotka z pieskiem.

Przy okazji pakowania owego rysunku w ramkę, przecięłam sobie paluszek szybką od obrazka ;) Nie poczułam tego i o mało co, cała praca poszłaby na marne, bo zaplamiłabym rysunek krwią, na szczęście zauważyłam w porę  i zakleiłam skaleczenie (uff). Mam nadzieję, że koleżanka doceni trud i poświęcenie jakie włożyłam w rysunek dla nie ;) :D 

Jutro wyjeżdżam, ale na krótko.